سلاخی می گریست
به قناریِ کوچکي دل باخته بود

۱۳۸۹/۱۰/۰۹

زخم





 گفتم​ات بگو
 پیش از آن​که لایِ این واژه​ها فرسوده شوم
 گفتم​ات
              دارند می​رسند
                                      فوجي از پرنده​گانِ سیاه
                                                                             بگو.
 *
 کسي آمد
 حنجره​ام را به کوچه ریخت
 و صدای​ام در ازدحام پاها گم شد
 تو محو شدی
 با چشم​هایي
                     که پُر از دریا
 و من
 که از صدا تهی
 با زخمي
                که هر بار از جایي سَر باز می​کند.

۵ نظر:

  1. سلام
    راستش من قصد داشتم که کتاب شعری که توسط دوست عزیز اهل کتابم حاجت رحیمی به من توصیه شده را معرفی کنم و چون جایی بهتر از این وبلاگ را پیدا نکردم بهتر دیدم از این فضا جهت معرفی ِ کتاب شعری که جمال جمعه بهزاد نوشته و توسط نشر آگه چاپ شده استفاده کنم البته متاسفانه حاجت جان نام کتاب ونام مترجم رانمی دانست و وقتی پرسیدم که این شاعر عرب هست یا ترک یا فارس نمی دانست آخه تاکنون اسم فارسی ِ بهزاد پسوند اسم عربی ِجمال جمعه نیامده بود

    پاسخحذف
  2. حاجت جان
    اگه هویت نویسند و مترجم کتاب رو متوجه شدی یکیش رو برا منم بخر

    پاسخحذف
  3. حاجت جان
    منو ببخش !!!
    پشیمووووووووووووونم .
    محمد عزیز
    شعر زیبایی بود
    مرسی

    پاسخحذف
  4. خواهش می کنم پویا جان من به لطف شماست که در حیات شعر نفس می کشم شما دوستان همیشه همراه و پشتیبان بزرگی برای من وشعرم بوده اید سپاس مرا پذیرا باشید

    پاسخحذف
  5. salam
    mafhoome sheretoon alie
    tasvir sazitoon ro khoob kar kardid
    movafagh bashid

    پاسخحذف