سلاخی می گریست
به قناریِ کوچکي دل باخته بود

۱۳۸۹/۰۹/۲۱

بهانه

بر گرد
چمدان ات را زمین بگذار
لباس خانه بپوش
هنوز برای خندیدن
                  بهانه هست .

۶ نظر:

  1. این شعر حرف نداره
    کوتاه، تصویرش عالیه
    من که خیلی از این خوشم می آد.
    حاجت

    پاسخحذف
  2. kam peida mishe kootaho pormaye nevesht. shoma dar bahane sabet kardid kootahio pormayegi ro khoob shenakhtid. tabrik migam.movafagh bashid

    پاسخحذف
  3. ممنونم زهرا جان همرامی ِ دوستان همیشه چراغ راه من بوده ونیازمند این روشناییم

    پاسخحذف
  4. سلام
    عالیه شعرات حرف نداره
    یه شعر از خودم براتون میذارم خدا کنه خوشتون بیاد ( بیشتر به کتابخونه سازمان بیا)

    احسا س مرا آن حوالی ندیدی
    دختر شالیزار
    نمیدانی چه دردی است بی تو بودن
    نخفتن و بیدار نبودن
    همین جور بگذرد فکر کنم
    این هوای ابری دلم
    کاری دست چشمهایم بدهد

    پاسخحذف
  5. سلام مجدد

    یه شعر دیگه


    با هر قطره باران
    انگار پیامبری به زمین هبوط میکند
    و لهجه خدا را سوغات می آورد
    دارم مردابی میشوم
    دستهایت بارانی ات کو

    پاسخحذف
  6. محیط عزیز سلام وسپاس که به وبلاگم این افتخار را دادی تا شعرهایش را بخوانی و شعرهای زیبایت را درونش بنئیسی من از شعرهایت لذت بردمتصویر درون شعهایت موج می زند مخصوصن شعر اولت لبالب تصاویر زیبایست نمی دانی چه دردی است بی تو بودن/نخفتن و بیدار نبودن/..........سپاس محیط عزیز بازهم بیا.

    پاسخحذف