سلاخی می گریست
به قناریِ کوچکي دل باخته بود

۱۳۸۹/۰۹/۲۷

طراحی

 نزدیک تر بیا
 می خواهم طعم لب هایت را نقاشی کنم
 می خواهم کنار خودم بنشانم ات
 و به گل های پیراهنت  آب بدهم
 محبوب  ِ  من لای این خواب های ولگرد پرسه نزن
 چشم که باز کنم
             تو گم می شوی
 من می مانم و
               بوسه ای که بر لب هایم جا گذاشته ای
 آن وقت چه کنم
            با گل هایی که بر پیراهنت خشک می شوند
 و بومی
      که هنوز رنگ ِ طعم ِ لب هایت را پیدا نکرده است ؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر