سه گانه های خاورمیانه

1  
 لبنان با لب آغاز می شود
 لب مثل لبخند
 مثل لباده
 که عرب را از من می گیرد
                      که مرا از عرب
 لبنان با نان تمام می شود
 نان مثل نان
           مثل بمب
 لبنان با لبنان آغاز می شود
 مثل انسان که با رویا
 رویای لب
 رویای نان




2
 از مرگ
 از خط سفیدی
 که تمام خطوط ارتباطی را قطع می کند
 خطوط لب هایت را
 - که برای شکفتن یک لبخند -
 از بمب
 که بوی خاکستری ِ اشک می دهد
 از فلوجه
 از غزه
 - که از قضا
 این روزها برادر مرگ است -
 از کشمیر ِ بریده از کشاکش جنگ
 از خاور ِ بزرگ
 با میانه اش
 - سر از خمپاره و
               خون و
                   خرخنده های ِ خوف ِعمو سام
 چند سال؟
 چند قرن؟
 چندین هزاره
         از این خواب ِ هول می گذرد؟
 از فقدان انسان می گویم.






3


 هی به ذهن ام تجاوز می کنند
                                 - مدام
 با ریش هایی که طالبان
 هی آبستن می شود این ذهن
 از باروت و
          بمب و
              مباحث بن بست
 طالب هم که نباشم
 در خاورمیانه به دنیا آمده ام
 اینجا
 امتداد ِ سبیل های استالین
 به ماشه ی سربازهای ناتو ختم می شود
 - : ختم ِ به خیر نشد این خیال؟
 - : خیال؟
 ما می خواستیم جهان را تغییر...
 - : تفسیر؟
 - : تقصیر از جانب ما بود انگار
 یک لحظه صبر کنید آقا
 ما قرار گذاشته بودیم گلدان هایمان را آب بدهیم
 همسایه هایمان را سلام
 و اگر کسی آمد که رنگ اش تیره تر بود
 رشک ببریم
 که به آفتاب نزدیک تر است
 که قرار گذاشته بودیم
 کودک افغان
 به آدم برفی بگوید :
 به خانه ی ما بیا
 اینجا سرما می خوری.
 که قرار گذاشته بودیم...
 چه شد اما
 که خاورمیانه
           میان ِ خرخنده های اجنبی
 خواب های انتهاری می بیند؟
 چه شد اما
 که هر روز نیمی از رویاهایم
 روی مین ها متلاشی می شوند؟
 دموکراسی برج های دوقلویش راداد
 تا خاورمیانه را سر بکشد.